Jak to jest możliwe?

Pomimo tego, że jeden z objawów mam już od dłuższego czasu, nie przestaje mnie on zadziwiać. Zresztą podobnie jak cały nasz organizm, wyjątkowo skomplikowany w swym działaniu. Wiem, już kiedyś o tym pisałam, ale to dalej mnie zadziwia i chyba bardziej zacznę dopytywać się o szczegóły, będąc u lekarza, albo poszukam informacji w sieci. Prawdę mówiąc neurologa już pytałam, ale odpowiedź mnie nie zadowoliła, bo coś tam "lustrzane", to dla laika zdecydowanie za mało. 

Kiedy tak sama siebie obserwuję, bardzo często zadaję sobie pytanie - jak to jest możliwe? 

Jestem w stanie pojąć fakt, że kiedy rysuję prawą ręka, lewa zaczyna bardziej drżeć. Zauważyłam, że często "tańczy" w rytm prawej. Biorąc pod uwagę informacje jakie kiedyś przeczytałam na temat terapii lustrzanej, jest to to dla mnie do przyjęcia i jako takiego (pobieżnego) zrozumienia. 

O problemach z czytaniem już wspominałam, bo właśnie przy tej czynności pojawiły się u mnie wielkie znaki zapytania. Czytać nie bardzo mogę bo widzę podwójnie, rysować mogę i nie ma problemu. Dziwne? Moim zdaniem bardzo. 

Druga sprawa to miniaturki. Przepadłam z kretesem w robieniu tych maleństw. Mogłabym robić je od rana do wieczora i nie znudzą mi się. Tu wycinam i sklejam a w głowie już są pomysły na kolejne.  

Ktoś mógłby poddać w wątpliwość drżenie mojej ręki, czy nawet choroby, no bo jak, trzęsie się i potrafi zmontować elementy wielkości kilku milimetrów? Przede wszystkim zupełnie nie obchodzi mnie co tam ktoś sobie pomyśli bądź gada w tym temacie, bo to ja mam problem i wiem jak się sprawy mają. Tyle, że mnie samą ogromnie to dziwi i nie wiem co mam o tym myśleć. Takie są jednak fakty i wygląda na to, że nałóg nie jest bez przyczyny. Skoro przy takim zajęciu nie ma drżeń i generalnie uwielbiam to robić to... jak tego nie robić? A może inaczej, skoro przy tym lewa ręka działa jak zdrowa, to właśnie dlatego to lubię? Jakby nie patrzeć człowiek to naprawdę skomplikowana maszyneria. 

Danuta